ve
bütün saadetler mümkünken
silinir renkler
bahçeler çok uzaklarda kalır
çiçekler çok uzak
kokular uzak...


gözüm mü
gözün mü
yahut hiç kimse mi
uzak renklere...


ve
bütün saadetler mümkünken
kırılır ayna
bir parmak ucuyla
dokunmak varken
sözcüklere
ıslak kirpiklerinin
izidir kalan
acımış sözlerinin izi...


sözüm mü
sözün mü
yahut hiç kimse mi
bozar büyüyü...


ve
bütün saadetler mümkünken
paslanır demir
kaldırımlara düşer
bir yarım gülüş
bir yaralı düş
kimseler bilmez
kimseler okumaz
gönderilmemiş bir mektubun
sancılarını


yıllarım mı
yılların mı
yahut hiç kimse mi
öznesi tümcelerin..

ve
bütün saadetler mümkünken
kapanır perde
isimler düşer
sayfalardan
resimler düşer
eksilir damla damla
yaşanmamışlar..

sonum mu
sonun mu
yahut hiç kimse mi
şiirlerde..


ve
bütün saadetler mümkünken
biter gün
gecenin koynunda uyur
güneş..



29/11/2019
ödemiş