.
Konuşamaz asla aynı lisanı,
Bir araya gelse dördümüz bizim…
Boğduk ihtirasla aklı-izanı,
Nasıl bitsin böyle derdimiz bizim…
.
Üzümünü yeriz, bağı sormayız,
Helale-harama kafa yormayız…
İkaza-öğüde değer vermeyiz,
Erdem mezarlığı ardımız bizim…
.
Hurafe kurbanı duruş eğreti,
“Kâfire” kaptırdık hırsı, gayreti…
Bozar bizi çağdaş ilim, öğreti,
Silahsız eğitim ordumuz bizim…
.
Çok sevdik nedense parayı-pulu,
Şu üç günlük dünya kime tapulu?
Nefsin esiriyiz, güçlünün kulu,
Kendi içimizde kurdumuz bizim…
.
Kulağımız sağır, gözümüz şaşı,
Kar etmez sağduyu felcine aşı…
Kem düşler günahkâr hazların aşı,
Münafık çıktımız, girdimiz bizim…
.
Kaderi yaşarız, gelince lafa,
Müptelayız lakin hile, hilafa…
Allah’la düşülen her ihtilafa,
Mazeret üstüne virdimiz bizim…
.
Kanundan ürkmeyen talanlar bizde,
Doğrudan korkmayan yalanlar bizde…
Her makamdan kaval çalanlar bizde,
Nüfusta küsurat merdimiz bizim…
.
Fitne-fesat kanal kanal dolaşır,
En ücra köydeki halka ulaşır…
Her beyne siyaset kiri bulaşır,
Düşer şer seline ferdimiz bizim…
.
Ecdat yadigârı bu kutlu diyar,
Olmamalı Türk’ten başkasına yar...
Varsa arzda bir yer cennete ayar,
Şüphe yok ki o da yurdumuz bizim…
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2017)