Esti rüzgâr, yürüdüm ben sokaklarda
Yürüdüm seyre dalarak, manalar buldum ağaçlarda yapraklarında
Değişik hislere büründüm, rengârenk ağaç yapraklarının altında

Savruldu yapraklar bir sonbahar günü üstüme
Yürüdüler insanlar sokağa düşen yaprakların üstünde
Dalından düşen yapraklar oldular sokağın süsü
Elveda der ağaçlara, sokak süsü yapraklar

Ağaçtan ayrılık anında her şeyin bir sonu olduğunu anlatırlar
Mütevazice eğilir ağaçlar vedalaşırlar yapraklarla
Sarı, kırmızı ve kahverengi yapraklar rüzgârla beraber, dans eder adeta
Düşen her yaprağı karşılar toprak ana.

Zaman gelip geçer, mevsim olur ilkbahar
Ağaçlar şenlenir, çiçekler yapraklara daha bir güzellik katar
Düşer yağmur taneleri, kendilerini sevinçle karşılayacak doğaya
Yağmur taneleriyle zikir eder Mevla’yı ağaçlar, canlılar

Artık vedalaşan, sararmış yaprakların yerini tutar yeşil yapraklar
Yaprakları tebessümle karşılar, çiçeğe bezenmiş ağaç ve dallar
Ne güzeldir ağaçların altında oturmak
İnsan hiç istemez, gölge yapan ağaç ve yapraklarının altından kalkmak
Mevla’nın nimetleridir, insana ve doğaya sunduğu ağaç ve yaprak

Ayşe Nur GÖLCÜR