Sus!
Ne kadar susulacak sa o kadar sus!
Şimdi kendinle konuş yavaş yavaş.
Yalnız yüreğine dokunurken sesin.
Kimse duymasın.

Sus!
Sussun dudağındaki şarkı,
Ne aklında kalsın bir şiir.
Sokaklarında kahrolurken şehrin
Yaralarını yalarken o deli rüzgar
Yine gözlerin konuşsun
Kimse duymasın.

Sus!
Bin ah sürüp dudaklarına,
Ne kadar susulacak sa o kadar sus.
Sussun seninle deniz,
Sussun deli dalgalar,sussun martılar.
Umutlarını sar rüzgarlara,
Uzaklara savur her gece.
Yıldızlar yap serp gökyüzüne
Kimse görmesin.

Saçı ağarmış hayallerin
Nemli kirpiklerle
Bulutlandığında gözlerin
Şimşek ol çak gökyüzüne
Kimse görmesin…

Sus!
Tuz bas yaralarına.
Sus…
İçinde volkan taşıyan bir derviş gibi,
Yaslanıp yalnızlığın duvarına.
Gül döküp kalabalıklara
Kimsesiz gezerken gönül ülkeni her gece
Kimse bilmesin…



Sefer Keskin