Okunurken sabah ezanı Varsak’ta her seher,
Geçmeye başlar halk otobüsleri birer birer.
Ezan sesleri motor seslerine karışır,
Günün taze ışıkları dostlarla barışır.

Geçtikçe her dakika belirmektedir zaman,
Kımıldanır o anda koca şehir an be an.
Akar ortadan Düden Çay’ı sanki bir nehir,
Uyanır sabahın ilk ışıklarıyla şehir.

Eser taze rüzgâr okşar şehri efil efil,
Bu güzel beldeyi sevmeyen hakkıyla sefil.
İlk ve son baharda daha bir güzeldir Varsak,
Ayrı kalınca deriz”ah oraya bir varsak.”

Dolaşıyoruz bağ bahçelerinde bütün gün,
Tadını çıkarıyoruz burda özgürlüğün.
Eksik olmaz burada kedi köpek sesleri,
Deste destedir bu yerde gençlerin hisleri.

Bir tarafı açık, bir tarafı çam ormanı,
Yükseliyor kışın şehrin üstünde dumanı.
Yağar bu beldeye şafakta nûr üstüne nûr,
Bulur insanlar burada gece gündüz huzur.

Ayrılsam da ben bu fani,bu yalan dünyadan,
Ayrılmaz hiçbir gün ruhum bu tatlı rüyadan.
Dedim kendi kendime “burası senin yerin,
Kışın yağışlı,ılık;yazın kurak ve serin.

Çamlıklar arasına kurulmuş bir mezarlık,
Görmez bu güzel beldede yaşayan pek darlık.
Varsak varsıl bir yer ve benim ilk görev yerim,
Seviyorum;Varsak benim uzatmalı yârim.