Zengin olmak yerine,mutluluktu gayemiz.
Şükredip halimizet etmezdik.
Edep haya bilirdik,örfümüzdü sayemiz.
Gösterişe imrenip peşlerinden gitmezdik.

Yerindeydi keyfimiz,paşalardan ve beyden
Namusuyla yaşamak,üstün idi her şeyden.
Sevdalansak birine, içerdik aşk-ı meyden
Beş kuruşluk çıkara ,kendimizi satmazdık.

Küçük gelen esvabı,diğer kardeş giyerdi.
Luzumsuz masrafları,haftalığa sayardı.
Razı olur hakkına , verilenle doyardı
Modası geçmiş diye giysimizi atmazdık.

Kötü gözle bakmazdık, mahalleliye karşı
Bir ihtiyaç var ise,sanki her ev bir çarşı
Dağılırdı komşuya, kurulan kışlık turşu
Gıybet edip dostları, birbirine katmazdık.

Aynı evde yaşardı,ana baba büyükler.
Kışın soba başında ihtiyarlar uyuklar
Heves ile çocuklar,kestaneyi ayıklar.
Saygılıydık büyüğe, kaşımızı çatmazdık

Ayşe bacı karlarla, halıları yıkardı
Çamaşırı tokaçlar,çalı çırpı yakardı.
Askerdeki oğlunu, kafasına takardı.
Sevdiği bir yemeği sunup ta hiç tatmazdık.

Teknoloji eskiden böyle yoğun değildi.
Bilgisayar başında sağlam beller eğildi,
Ailenin fertleri, farklı yola dağıldı.
Özenti duymasaydık,iflas edip batmazdık.


Ülkü Ahıska