Beklemiyorum ben artık seni
Ne bir ümidim kaldı,ne yollarına bakan gözlerim var
Ne kuşlardan haber bekliyorum,ne de bir özlemim var
Her ayın onunda gidip gelmiyorum artık çay bahçemizdeki tahta masaya
Ve dudaklarım hasret kalsa da o bir yudum çaya
Pek de içesim yok hani, açıkçası takatim de yok dayanmaya

Beklemiyorum ben artık seni
Hani diyor ya şair ’’yıkıldı yolunu bekleyen şehir,
artık gelsen de bir, gelmesen de bir’’
Eylül hiçbir şeyi hatırlatmıyor mesela
Hüzünle dökülen yapraklar ağlatmıyor artık beni
Ve düşünmüyorum gidişine kaç eylül tanıklık etti diye
Hatta kaç eylülü görebilecek şu gözlerim
Ve sensizlik ne kadar cana tak etti diye

Beklemiyorum ben artık seni
İçtiğim kahvenin renginde yok gözlerinin kahvesi
Gülüşün hayalimde değil,düşünmüyorum sevgilim diyen o güzel sesi
Şarkılar boğazımda düğüm olmuyor
Düşünmüyorum ömrümden eksilen her nefesi
İsmin yazılmamış dizem,gözyaşım mezem değil artık
Hayal etmiyorum geleceğin günleri
Beklemiyorum ben artık seni...
Beyazmelek