o ilk merhabanı aldığım gün;
kaderde iş arkadaşım olarak çıktın karşıma.
her sabah yolumu gözlerdi, dikkat çekmekten kaçtığı gözlerin.
gözlerin doldururdu yolumu, boşalan sokaklar peşinden koşardı.
kıskanırdı arkadaşlığımızı sabahlar;
gün ışığından önce doğardı gözlerin.

arkadaş demezdin bana, arkadaşım diyen candan sözlerin;
üşüyen ruhumu ısıtırdı, karşında heye-candan titrerdim.
yüzümde tebessüm, canımdan can sözüm, sana arkadaşım derdim.
aşka layık olmayan külhandan değil seni gerçekten, yürekten, içten sevdim.

evet senden önce aşık oldum ben.
her şeyden önce platonikti, bilirdin
severken onlar uzaktı, sen hemen yanımda adeta benimdin.
tek arkadaşım, hepsinden önce bir ilktin.
nedense aşktan değil, ama seni gerçekten sevdim.

kendine her defasında pay çıkardığın tatlı gülüşünü sevdim.
saçmalıklarıma alıştığın komik halime gülerdin...
ömür uzatan senin varlığın, gülüşün tek ilacımdı arkadaşım.
ilk ve son itirafım sana, yine duy istedim.


26.06.2008