5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1004
Okunma
Kendi halinde, aklınca özgür, asi, ördüğü duvar yüksekçe ; yaklaşılmazdı...
O gün şeytana uydu ,duvarın diğer yanına baktı, muhteşem bir ışık gördü -bilmediği,anlayamadığı -bu ışık da sanki onu gördü, ya da ona öyle geldi. Işık istemiyordu yaklaşmasını,yakacağını biliyordu...
Dinlemedi, yaklaşacaktı...Hem bozulurdu belki büyü...
Yaklaştı,Zorlanıyordu ışık,"korumalıyım "diyordu,belli ki kıyamıyordu,belli ki değerliydi...Yakmadan dokundu.... sadece ısıttı...
Büyü bozulmadı...
Şiirin kendisi doğdu ,masal görünümünde,öyküsü de yarı gerçek yarı masal kaldı...
Not:Bu dizeler"Yapamayacaklarım" adlı kendi şiirime yanıtımdır:)
Duracaktı yüreği
İçten içe titredi
Direnmeli…
Görme(me)li…
Dokunma(ma)lı
İçini dinledi sonra
Yalnız “O” vardı…
Kalamadı
Kendini tutamadı …
Hoyratça niyetlenip,
Dizginlenen arzular
Sevecen, yumuşacık
Kıyamayan dokunmalar
Denizde durgun mavi
Gökyüzünde endeli…
Şeytan dedi
Çekip gitmeli
Ya da öylece uyumalı
Uyanmadan ölmeli …
yüzü kaldı
sesi kaldı
sözü kaldı
Sıcak ,sakin,sevecen
Deli, taşkın, arzular
Dokundu izi kaldı
Derinlerde sızı kaldı
"Yine" si yok muhtemelen
Özgürce düşlenecek...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz