Bazen kalırsın yapayalnız;
Kimsin?
Nesin?
Bilemezsin kendini.
Sorarsın kendini;
Sana seni anlatmalarını istersin.
Bulamazsın;
İstemezler seni sana anlatmak.
Kendin bul kendini;
En kestirme cevap.
Başlarda duymak istemezsin;
Duydukça da alışırsın artık.
Başlarsın kendini kendinde bulmaya;
Kendi kendini bulmaya.
Fark edersin gecelerin sessiz karanlığına karıştığını;
Bundan sonra başlar hayatın.
Issız bir ada var;
Sen tek başına yaşıyorsun gibi.
Eline alırsın kalem kağıdı;
Başlarsın içini dökmeye.
Yazmaya başladın ya;
Arkası hemen gelir.
Kelimeler kovalar birbirini.
Sona gelmek istemezsin ama;
Yazdığın kağıdın sonu gelmiştir;
Kaleminin tükenmezi bitmiştir.
Sonra bakarsın kendine;
Neler? Neler?
Saklıymış bende dersin.
Hayat mı?
İnsanlar mı?
Hangisi acımasız?
Aslına bakarsan;
İkisi de birbirinden acımasız.
Kalbin kırık;
Bedenin yorgun;
Gözlerin donuk.
Enkaz yığını gibisin;
Canını en çok yakan ise;
Kendi enkazının altında kalmak.
Kalırsın bir başına;
Yapayalnız.

AYKUT UYSAL