Şair olan hak yazmazsa
Öyle şair neme gerek
Zalimlere şak yazmazsa
Öyle şair bebe gerek

Aşk meşk çiçek böcek edep
Dedikodu yalap şalap
San ki edebiyat sebep
Kuru kalbe soba gerek

“Köroğlu”ca bağıracak
“Dadal” olup çağıracak
“Nef’i” gibi ağaracak
Gayrısına küspe gerek

Siyanürle intiharı
Gören yazar mıdır gayrı
Genç ihtiyar kocakarı
Zulme yelken pupa gerek

Yaratan suskun ve zalim
Dinde riya bölüm bölüm
Dua, şairlere ölüm
“Hallaç”lara ebe gerek

Bu devirde hukuk dışı
İşliyorsa devlet başı
Kem küm yapmayacak traşı
Tüm mısralar sopa gerek

“Mahsuni Şerif”i bile
“Ahmet Kaya” olsa bile
“Ozan Arif” olup gele
Tel mülküne çaba gerek

Bilen çağların köyünü
“Mevlana” kırsın neyini
“Yunus”luk bencil ayini
“Dedem Korkut” baba gerek

“Kazak”layıp mısralara
“Neyzen”lesin şurâlara
“Necati”yle sofralara
Softalara kaba gerek

Kör imanlı zulmü görmez
“Pir Sultan”ca yara sarmaz
Akacak kan damar sormaz
“Dertli” tele “Nabi” gerek

Hüküm uyuz ise kaşı
Yalan söze atın taşı
Cahil midir imza başı
Cahil ise arpa gerek

Hakk var ise neme gerek
Kah kartal mı kah engerek
Mağrurlanma kahpe .elek
Söylencene küpe gerek

Bir Dünyevi şaha mata
Korkak çıktı nice ata
Bir şarjörde on dört kıt’a
Dert vurmaya körpe gerek