Ey şu rıhtıma yanaşan doyumsuz gemi,
Kim bilir, seninle kimler kaybolup gitti.
Sana binen garipler, bir daha dönmedi,
Beni de al götür, yaşanır hal kalmadı.

Kimlik sormazsın, sırasıyla bindirirsin,
Kimse bilmez ki, nerelerde indirirsin,
Elbiseli, çıplak nasıl olsa bin dersin,
Beni de al götür, sevinir can kalmadı.

Büyüklenenler senin yanında eğilir,
Farklar kaybolmuştur, herkes eşit denilir,
Bazısı binmeye koşarak kendi gelir,
Beni de al götür, dayanır bel kalmadı.

Güne gözünü yeni açmış, ya da yaşlı,
İçinde, geride sevenler gözü yaşlı,
Acıma bilmezsin, suratın çatık kaşlı,
Beni de al götür, doyan nefis kalmadı.

Ne haldedir acaba o götürdüklerin,
Sıcakta, soğukta boyun eğdirdiklerin,
Faydası var mı onlara gölgeliklerin,
Beni de al götür, ağrısız baş kalmadı.

Sen gitsen, diğeri gelir aç gözlü gemi,
Durmadan boğuştuk, bilmedik dünya fani,
Aç pencereni göreyim, binenler hani,
Beni de al götür, konuşur dil kalmadı.

Gündüz, gece, şafak, tan ağarırken hep sen,
Gelirsin aklıma, çağrıldım sanırım ben,
Haberini beklerken, korkudan titrer ten,
Beni de al götür, dinlenir söz kalmadı.


Yüreğinize sağlık,güzel ve anlamlı bir şiir okudum,saygılarımla...