1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
999
Okunma
Öyle bir dünyada yaşıyorum ki
Ailem bile beni anlamaz olmuş
Güzellik adına ne kaldıysa elim de
Hepsi uçu vermiş dostluk muş
Arkadaşlık mış birer birer eriyip
Gitmiş engel olamamışım yeni
Fark ettim
Öyle bir dünya ki skıl sır erdirmek
Ne ala safım diyorum temiz kalbi
Pazarlar da sunuyorum kendimi de
Övmüyorum kuldan geri kulluğu
Seçiyorum görsün birileri diyorum
Gören yok duysun birileri diyorum
Duyulmuyor duyanım yok kimseye
Zararım dokunmasın diyorum
Karşımda ki insandan korkuyorum
Olur ya bir hataya yelken açarım
Dönülmez yollara kucak açarım
İstemiyorum böyle yaşamak
İstemiyorum bilin duyun inletin
Ortalığı öyle bir dünya ki kendim
Den bile korkuyorum
İbrahim KANDAMAR
07.01.2007
Şiirin sahibi
Cevap Yaz