Ve zamanla boþvermeyi öðreniyorsun.
Kulaklarin bazen saðir gözlerin bazen kör oluyo..
Herþeye herkese karþý..
Hissizlik duygusuna kaptiriyorsun kendini..
Ýçindeki yaralarla ya baþ edebilmek daha derin yaralara meyil vermeyip kendi kendini iyilestirmek için...

Kýramazken kimseleri yeri geldiginde
en keskininden býçak misali kesip atýyorsun herseyi...

Ruhunda gizli kalmiþ güzellikleri örtüyorsun.
Ruhsuz hissiz hatta deli görünüyorsun..
Son derece normalken seni delirtenler yüzünden...

Sende ögreniyorsun mecburiyetten maske taþimayý..
Kýrsadalarda gülüyorsun icin ezilsede gülümseyerek cevab veriyorsun umarsizca..

Sonrasýmý bitmez geceler.
Yaradanla konuþmalar
Çaresizce sukutlar
Tevekküller iþte...

Ýyi ve normal biri olmanin bedelini sana ödetenler yüzünden
Yüreðini gizlemeyi ogreniyorsun onu incitenler yüzünden
Kötülük hainlik bilmeyen yüreðin en fazla bu kadarini becerebiliyo
Kendi yüreðinde gizlenmeyi ogreniyor insan
daha fazla kanatmasinlar diye onu.
Ne kadar özlesende kendini ve kendin olmayý...

NEVÝN AKTEKÝN GÜLFIRAT