Öylece durdu karşımda,
Söze ihtiyaç duymadı.
Kirpiği kımıldadı bi ara,
Rüzgar değdi o narin tenine.
Uçuşan saçlarını düzeltti.
Bilekleri çok güzeldi.
Farketmedi beni, farketmesin istedim.
Gözlerimle göğü izledim.
Kaçamak bakışlarım etrafta gezinirken,
Öylesine göz göze gelelim istedim.
Derin bir nefes aldı bi ara,
Gözleri kısılıp, dudakları gerildi.
Güldüğünü farkedemedim o anda,
Bu neydi?
Gülümsemek böyle bir şey miydi?
Tanrım;
Ayakta olmadığım için sana çok teşekkür ederim.
Yoksa ayaktamıyım?
Farketmek zor, şu an hayattamıyım?
Bu bir rüya olmalı.
Gerçek olamaz, olmasını isterdim ama olamaz.
Sen ve ben, aynı dünyada.
Biri bana şiir yazmış olmalı.
O kadar güzel ki;
Bu bir şiir olmalı.
Bir kere rastlanıldığında unutulamayan,
Asla akıldan çıkmayan,
Ve her okunduğunda farklı anlamlar taşıyan,
Bu bir, şiir olmalı.

Kalbimi bıraktım.
Kimsenin bilmediği bir dille yazılmış bu şiiri oku.
O’nu anla.
O’nu sev.
O’na saygılı ol.
O’nu aldatma.
O’nu sahiplen.
O’na inan.
O’ndan vaz geçme.
O’na sarıl.
O’na şiirler yaz.
O, yalnızca seni sevse yeter.
Unutma, söylediklerimi asla unutma.
Git, kırılmaktan korkma.

Kalbim,
Umutsuz adımları ve çocuksu telaşı ile uzaklaşırken;
Kaygılanmadım, pişman olmadım.
Umarım mutlu olursun.
Umarım, bu şiiri okursun.


Burhan Karaca
01.11.2019
01:48