53
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
4187
Okunma

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüregimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karisip, geldin oturdun yüregime. Bir başka yerde
Olamazdın zaten.
Sen benim en değerli yerimde, yüregimde olmaliydin, orada
Kalmalıydın.
Çok aska ev sahiplik yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi
Seni. Herhangi bir konuk değildin artik. Buyüzden ne ağlama faslı vardı nede
Uğurlama
.
O yüreğin gerçek sahibiydin. Simdi sonbahar kısa giriyoruz ya...
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle Çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı senin renklerin karsisinda. Taze bir yaprak gibi
Yeşildin. Açelyaydin pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş şahin
Güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve Maviydin... En çok bu renkle anmayı
Sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni denizsiz düşünemedim. Seni
Severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken,
İçinde herk eze olan bir hayatın sahibiydim artik.
Her halin çekti beni. Durusunu, uyumani, gülmeni, kızmanı,
Şaşkınlığını, safligini, kurnazligini, çocuklugunu, olgunluğunu sevdim. Sesini
De sevdim suskunluğunu da. Küçük
Oyunlarını, kaprislerini sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz
Sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sigmadin
Cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadi.
Seni severken yorulmadim. Çünkü sen yasam kaynağıydın. Hergün
Yenilendim. Seninle çogaldim, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa
tamamladin. Ölmeyecektim çünkü sen ölümsüzlüğün ta kendisiydin.
Ayşe ERGÜN