Modern z/amanların yanılgısıyım
Mahsustan öldüğüm bir şiirin kucağında
Dokunuşuna namzet yarım kalmışlığın
Şeceresini tutuyorum yalnızlığın.
Nöbete kaldığım her ezan
Şifa bulan yüreğimde hep mi hazan?

Sanrıların mahcubiyeti sefil gözyaşım
Kaynakçası illa ki sevdalı nazlarım.
Niyazımda tel tel öykündüğüm
Maviden bozma bir çatı katı
İnip inip merdivenlerini
Kat çıktığım hep mi gökyüzü?
Hep mi gözyaşı?

Duvağı kayıp gelinliğin mahzun saltanatı
Menkıbeler doğurgan;
İnsanların dem vurduğu illa ki isyan.
Makûs gölgeler sivri dilinde şairin
Oysaki kıyamaz sözcüklere alt tarafı bir
Garibim.
Huşu içerisinde göğe saldığım alın yazım
Kör lehçe devrik cümle
Körü körüne b/ağlandığım.


Zevk-ü sefa içerinde ahvalim
Bilmezler de; nedir derdim?
Var mıdır ki emsalim?
Koyu gölgeler geçit vermese de
Şer bildiğimde bile gördüğüm hayrın neticesinde.

Devran yamalı;
Devran yakardığına biat alabildiğine telaşlı.
Talih ya da pervasız yüreğin derdi tasası;
Gömdüğüm mazim;
Görebildiğim kadar sessiz ve itaatkârım.

Meyvesi yorgun göğün;
Meramı serap gördüğüm;
Meali asi yüreğin;
Mizacı şiirin devindiğim kabrim.

Söylemeden duramadığım
Yarım ağız yakarıp
Huzura bandığım kelamı da savurduğum
Bir serenat;
Uğruna aşkın köprüler yaktığım
Zanlardan arda kalan sedef kaplamalı kalem;
Zuhur eden bazen neşe bazen elem.

Haşmetli bir hüzün
Balyalarca şiirin demlendiğim.
Savruk benliğin sevip sevip
Ömrü kardığı bilumum hece
Elbette mihrabın dokusunda
Saltanatını sürdüğüm hüznün
Aydınlığa seslenişi
Dalkavuk imgelerle restleşip
Milat bildiğim her şiirin de reçetesi.

İçtiğim avuç avuç;
İçerlediğim yerli yersiz
Kâbusların da zümresi kayda aldığım
Bir teselli:
O ki; girift yüreğin şeceresi
Arzı endam eden coşkumla
Kaynattığım iç sesim
Tapınan hasrete
Rabbime sunduğum her yakarış
Sonlanmasına binaen şiirin,
Emsalsiz bir sevinç…