I .
Bilesin ki, azizim
Allah yar ve yardımcın olsun
İsim denilen: kelam
Vara / yoğa ad olan şeydir
Öyle ki
Fehim / varlığı isimle görür
Hayâl / suretlere bürür
Vehim / yakınlaştırır
Fikir /düşündürür
Akıl bilir / hüküm yürür
Ve
Şey
İsmiyle / eşleşir
Şüpheye yer bırakmadan
Özleşir

Zatın bilincinde / söz
Var /ve yok’un yerini alır
Her hâlukârda
Bilinçli / bilinçsiz
Gerektikçe
Şey / ismi
İsim / şeyi çağırır


II .
İsmin kemâli
Bilinmeyeni bildirmesidir
Şeyle aynileşmesidir
Böylece
Demiş olduk ki
Azizim / bi iznillahî teâla / anla
O öyle bir kudrete sahiptir ki
Varı bildirmekle kalmaz
Bâtına dahi / bağırır
Gayrından yardım almadan
Masallardaki dev gibi
Ankâ gibi
Yoğu varlık mertebesine çağırır

Hatta varı yokluğa gönderen de odur
Öl demek yeter /ölür

Bu yüzden / mahlûk olan akıl
Hâlık karşısında aciz
Hem /ebedî hayrette kalır
Ol emriyle
Bâtın / elle tutulur gibi çıkar da/ zâhire
Göz görür
Çift / çift /âlemler
Gümansız / külliyen yer ile yeksan
Kimi celâline /kimi cemâline
Hâlen / topyekûn secdeye varır

Cehennem gibi /cennet gibi
Sevgi gibi/ nefret gibi
Her var ve yok / nefsini
O kaâdir-î mutlak
Bir’den alır




III.
İşte
Azizim
O nedenle
Kendi hükmünce
İsim ve sıfatlarla
Bilinen
Zatı sıfatında gizli
Sırf varlık olan Hakk’a
Yakîn için
Allah adından başka yol yoktur

Nebiler tespihinin imamesi
Kâinatın efendisi
Muhammet s.a.v
Diliyle
Kitabullah bildirdi ki
Var ve bir olan
Allah
Var’a yok’a hükmetmiş
İblis müstesna /melekler
Halef Âdeme secdetmiş




IV.
Mümküne ol de / bak
Hemen oluyor
Azizim
A canım
Aymalısın
Hakk’ı her nefisle bir saymalısın





V.
Duymalısın ey nefsim
Kur’an sana seslendi
Cennet, cehennem / sende
Bütün âleme halife sen
Duy /duy çağrıyı lütfen
Sensin muhatap dendi

Maksat sensin
Yâ sîn


Alanya /007