kara bulutlar çöktü üstüme
yüreğim dönüştü yangına
sen hasret ben hasret
ne olacak halimiz

ağızlarda dolanıyor yalnızlığım
şimdi zincire vursam kollarımı
biri kederinden ölür biri hasretinden
bak şimdi sinemde bağrımda sustu

bacayı sevda sardı dumanlı puslu
gökyüzünde kara bulut
sel oldu gözyaşım
içimde toprak kokusu

efkar bastı yine beni
ayrılık ne zormuş
içim hep hasret dolu
bekledim umut yolu

her gün ağlayasım var
ruhum,da dünyam,da karışık
bir yanım çöl sanki
bir yanım yalan dünya

gök yüzü karanlık
başım avuçlarım,da
yüreğim burkuluyor
kırıldı kolum kanadım

güz gelmeden döküldü yapraklar
tenim ürperdi ellerim üşüdü sensiz
umutlarım gömüldü sessizliğime
ne kaldı benden geriye bilmem

dertlerimi paylaşmak isterdim
ıssız ve karanlık geceye
öykülerim sığmadı uzun geceye
yine daldım senin hayaline...
Hüseyin YANMAZ
26/10/2019