3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1083
Okunma
Beni bırakıp gittiğin yollar küle dönüştü.
İzini bulmak zor.
Bir volkan gibi patlayıp giderken gönlümden.
Her yanım enkaz, alev almış duygularım.
Üflüyorum, şiddetleniyor yangınım.
Canım gitgide daha fazla yanıyor.
Sen yoksun ama volkan patlamaya devam ediyor.
Ne zaman diner bu yangın, depremler.
Bedenimde sürekli bir artçı sarsıntı.
Ağlama kırizleri, titremeler.
Uykusuzluk nöbetleri.
Sahi, sana bahar geldi mi?
Günlük güneşlik oldu mu hava?
Zaman bir kaç yüz yıl geçti mi?
İzleri silindi mi geçmişin?
Bu felaketin?
Yalnızca mağdur olan ben miyim?
Sana haksızlık etmek istemem.
Buraları bir görsen;
Gökyüzü duman, kül ve şimşeklerden ibaret.
Ne bir ağaç, ne bir dal, nede çimenler yerli yerinde.
Burhan Karaca
25.10.2019
13:04
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz