Sensiz ve Sen
Bir şiir yazayım dedim, içinde sen olmayan
Kalem köpürdü, mahrum etmişim sanki tiryakiyi sigaradan
Kağıt yüzünü buruşturdu, nabzımı ölçtü atar damarımdan
Sigaram söndü, dondu çay akmıyor ince belli bardaktan
Yüreği ter bastı, elleri korku. dizeler ürkek yürümeye başladı bu zor yoldan
Alt tarafı bir şiir karalayayım dedim, içinde sen olmayan.

Geceye yöneldim, ay yok, yıldızlar yok , kocaman bir boşluk
Gündüze yöneldim, güneş yok, rüzgar yok ve çok soğuk
Düşlerimde umut yok, her yer zindan zifir bir oluk
Gözlerimde sevinçten eser yok, gözyaşında ise bereket ve bolluk
Bir şiir çizeyim dedim, sen olmayan renkler bile soluk.

Papatyasız bir bahar,sessizlik diz boyu bütün kuşlar lal
Balıksız bir deniz, fırtınayla boğuşan viran bir sandal
Tenha bir sahil, kok-muş yosun kaplı bir kumsal
Meyvesi kurtlanmış bir kiraz, yapraklar firar bize kalan kuru bir dal
Bir şiir yapayım dedim, arı kalem, kağıt petek sen olmayan bal.

Yeşili, mavisi , elası burda da, beni et kahverengi den haberdar,
Güzel sesler korusu söyler de , bana kadifeden seslensin yar,
Lodosu, poyrazı , karayel eser de, o yüreği ısıtan farklı bir rüzgar
Kahkaha, tebessüm bir yana da, gülüşü badem kokulu dağlar
Bir şiir karalayayım, çizeyim, yapayım dedim, içinde sen olmayan
Şiir işte, içinde sen olmayan her mısrada yine seni anlatan.
Sensiz ve sen.
İzzettin AKYAPI