0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
706
Okunma
O evreni kutsayan ölümsüz su
Hayat verirken o tohuma, yeşertirken
O bakmalara doyamadığım mavi gök
Her gece silinse de birilerinin gözlerinden
Yorulmak bilmeyen saatler katledilse de
Yanlış bir tepenin arkasından yükselen gök kuşağına
Koşturan zaman kölelerince
Gün
Büyük bir lütufla ışık dolu göğsünü tekrar açar
Bıkmadan usanmadan
Yaprak sadece
Sararıp dökülmeye yakın o ağacın dibine
Tutunmaya çalışır dört elle hayata
Değerini ilk kez anlayarak
5.0
100% (1)
