Bir gün uçsuz bucaksız bir yolda
Gün batımına doğru
Yol alıyordum
Nice tepeleri,dağları görmüştüm
Ve ağır,ağır akşam olmaktaydı.
On yıl önce böyle başlamıştı bu masal
Bu masalı böyle anlatmıştı babam
Yirmi beş yıl sonra görmüştüm bu masalı
Aşkın o acı türküsünü da uzaklardan
Ama hep çile çeken aldatılan ben olmuştum
Bu aşkların arasında
Hiçbir kadın beni sevmemişti.
Ama ben onlara hayrandım
Ya ben onlara göre değildim
Yada tipleri değildim
Bendemiydi hata yoksa onlarda mı?
Anlatamıyordum acılamıyordum
Haykıramıyordum onlara olan sevgimi
Belgi bu yüzden beni sevmiyorlardı.
Duygularım bir gün bitecek diyordu .
Ama hiçbir zaman bitmek bilmedi
Onlara duyduğum aşk ve sevgi
Biri bitti diğeri yeniden başladı.
Hep böyle sürdü bu aşk masalı
Yıllar küllenip ,aylar akıp gitmişti
Ben duygularımı söyleyemedim o kadınlara
Haykıramadım sevdiğimi
Şimdi biraz yaşlandım
Hayata tozpembe bakamıyorum
O güzel kadınları sevemiyorum
Mazi bakarak gülümsüyorum
Ama yinede sevmeye çalışıyorum
Hep böyle mi geçecekti zaman
Ve o gün gelip çatmıştı
Yine biri sevmiştim
Bu sefer kaçırmamalıydım bu treni
Bu trende bir bilet almalıydım
Bu trenle son bulmalıydı acılar
Bu masal böyle bitmeliydi.
Ve öyle olmuştu
O resimde ağlayan çocuk var ya ….
O ben değildim
Nihat Özbay