1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
390
Okunma
Zordu sensiz geceye uyanmak
ecel bile gecikmeli idi
tel tel dökülmüş saçlarım
birazda ah’larım
onlar için bile zordu sensizlik
Ben büyütmedim içimde kini-öfkeyi
ve doğurmadım aynı zamanda
sefa çiçekleri ne zaman açar ne vakit solar
sensizliği kaç geçe uyanır bu sabahlar?
Dibine kadar ölüm doluydu tüm şişeler
kandırılarak biriktirdiğimiz
şimdi buralardan eski bir aşk geçti eskicisiyle
yenilenemediğim ruh gibi sefildi sensizliğim
Bir buçukla iki arası vakitte
nakite dönüştüremediğim borcumdun
gel de öde şimdi kalbim!
çarpıntılarını öteleye öteleye...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz