Karanlığın bazende huzur verir sessizliği
Doğayı dinlerim
Ağaçlar fısıldaşır aralarında
Bazende yalnızdır ağaçlar
Yine de mahsunlardır geceleri içlerine kapanırlar
Günü beklerim bazen onlarla birlikte
Fısıldaşlığımız da vardır
İnsanları çekiştirirler
Korkarlar insanlardan
Kolumuzu kesecekler yine diye hayıflanırlar
Karanlık bir başka güven verir onlara
Püfür püfür bir rüzgardır tek istedikleri
Hışır hışır laf atarlar birbirlerine
Kıpır kıpır slow bir şarkı gibidir.
Yapraklar kendi hışırtısında dans eder
Onlar keyiflenince iki tek atamazlar
Yaprağını dalını çiçeğini alırlar onlardan
izinsiz olarak
Onlar sessizlerdir gıkları çıkmaz
Keserler,koparırlar., yakarlar
En çok canları o zaman yanar
Ağlar bazen bütün orman
Kaçamazlar, yavrularını dallarını koruyamazlar
Küle donene kadar dayanırlar
Toprak ağlar, su ağlar,doğa ağlar...
Ağaçlar hüngür hüngür ağlar

Çığlık atamazlar
Onlar da canlıdır ..
Bilemeyiz bir yaprağını kopardığımız zaman çektikleri acının eşiğini
Bir gün gövdesini uçururlar kökünden..
İşte karanlık o zaman çöker üstümüze
O zaman kesilen bir ağacın ne kadar ağladığını ne kadar gözyaşı döktüğünü
Sel olunca anlar insanoğluinsan.!!!
Gülce Şeren
12/ Ekim/ 2019