“Tellisaz” haddince ‘Dertli’dir her dem
Nef’i ise dilin gayyaya derler
Dünyadan muradın özsöze madem
“Köroğlu” ne derse “eşkıya” derler

Ozanlar da korkar şairler de hem
Sinek filden ne götürür ey adem
“Bilseydi Havvayı boşardı Adem”
El oğlu ölürken vakfiye derler

Şahı daheylemek haddimize mi
Sultan sala verir sanki bize mi
Dembedem ikisin sani müze mi
Bilemem tarihçün azaye derler

Fukaranın yüzü secdede yeğdir
Zenginin her fikri kümese beğdir
Ulül emrin mührü aşıka ağdır
Aşıklar her taca takunya derler

Her Yunus’a Molla Kasım yaratan
Gelegör günahı şeytan aratan
Dünyevi yakandan tuta Yaradan
Haney kıyametin buraya derler




Gayya:Cehennem Kuyusu
Daheylemek:Karışmak, eleştirmek
Vakfiye:Vakıflarla ilgili, vakıf işleri
Dembedem:Vakit vakit, bazen.
Nef’i: 17 yy Türk şairi, kasideleri ve hicivleriyle ünlüdür.
Köroğlu: Halk ozanı, kahramanı.
Dertli: Halk ozanı.
Tellisaz: Dert’linin bir hicvinin ana öğesi..
(Telli sazdır bunun adı
Şeytan bunun neresinde.)