DEMEDİM Mİ
Yaş döken gözlerime aldırmadan yürüdün
Ardı sıra dünleri gölge diye sürüdün
Onca derdi kederi üstümüze bürüdün
Dönüp gelip geriye anlayıştan söz etme

Kendin yıktın köprüyü; demedim mi dön gitme
Gittiğin o ellerde umduğun olmadı mı
Güvendiğin dağında desteğin kalmadı mı
Uğruna terk ettiğin beğenip almadı mı
Dönüp gelip geriye kaş altından göz etme

Kendin yıktın köprüyü demedim mi dön gitme
Hayaller suya düştü hesap kitap uymadı
Kendim sildim gözümü hiç kimseler duymadı
Söküp attı ellerim senden bir şey kalmadı
İlk bahar geçip gitti yaz günümü güz etme

Kendin yıktın köprüyü demedim mi dön gitme
Demek ki güzelliğin sönüverdi bir yelde
Bende ki kör sevdayı bulamadın yad elde
sermayeni tükettin bir hiç kaldı bak elde
Gölgeni de istemem kalmak için caz etme

Kendin yıktın köprüyü demedim mi dön gitme
Kalmışsa içte bir kor taş basarım yanmasın
Yalan yanlış sözleri dinleyip de kanmasın
Senin sahte aşkına tutuşup inanmasın
Gözümün buğusuna bakıp bakıp haz etme

Kendin yıktın köprüyü demedim mi dön gitme
Aşık Zeyyah oğluyum Bozkıri benim adım
Sen gideli kalmadı ağızda hiç bir tadım
Arkadaşım dört duvar yarenim dilsiz kedim
Düştüğüm girdap derin yalvarıp da tuz etme
Kendin yıktın köprüyü demedim mi dön gitme
Adnan SİVRİ /BOZKIRİ/ 25.09.2019

a