Hayatta en çok " babamı sevmedim"
Sanma ki; yalan söyledim. Sahiden,
Garip bir şey belki ama hiç mi hiç sevemedim... Şu bendebur ! Halleri ziyadesiyle delirtmeye yetiyor beni..
Bir insan nasıl bu denli , ruhsuz olur .
Sevgi adına yoksun bırakılır. Bütün olumsuz denklemleri"onda gördüm.
Rotasını iyi çizemedigi ruhsatsız yaşamının
Agır hammaliyesini omuzlarımıza bırakamamış olmanın öfkesini ayna misali
Yüzünde yansıtıyor.
Bir anlamı olmayan yaşantısını ot gelmiş ot gidiyor. Psikolojisi içinde sürdürüyor.
Babalık namının vermiş oldugu , basit ama zor sahiplenme duygusundan bi telaş uzaklaşmak istiyor..
Beyin hücreleri hipnotize olmuş gibi
Hep sevgisizlik , samimiyetsizlik üzerine
Aynı şiddetle ! Aynı bencil mantıkla devam
Ediyor. Cam kesigi gibi kırmaya kalpleri.
Ve üstüne tuz basmaya yeminliymişcesine
Kanayan yaraya! Aldırış etmeden ..
Dökülürcesine vicdanen yerlere gururu basıyor .. Büyük bir hâz ile...
Katmanlaşmış ruhaniyeti sadece onu nefes alır . bir vaziyette bırakıvermiş gibi
Yaşam otlagına.. Kusurlarının farkında degil !
Sorsalar ? Belkide; üç , dörtlük müslüman
Bagırarak neden sure okur ? Bir insan.
Anlamadıgım çift taraflı bulmacalar bunlar
Sevap ile günah gibi iç içe ikiside bir aslında düşününce..
Kimsesiz gibi, düşünmekten bıktım artık
Kendimi,
Ruhum bir deli fişek ! Demiyorum bende iyi bokum . övünerek! Bir boka yaramadıgımı bilerek. Mutlaka bu hukuk’da yüzde ellisi benim suçum dur.
Digeri malum baba vasfını taşıyanın.
Aslında bütün meselemiz şudur ki! Eli öpülecek adamın ruhu bilinmedik bir yere gömülmeli! Kimse bilmemeli . kimdi adem? Kimindi havva?
Örümcek agı misali bir trajedi . ag delik bir yerden sızıyor . içeri tüm acılanmalar
Kaderimiz şekillendi . sanki! Birimiz katil unvanına sahip eline kan bulaşmadan. Digerimiz cellad agzında sübhanekesi eksik olmayan..