Fırsat versen açtığında ağzını
Lafları peş peşe ular boşboğaz
Alınca eline kırık sazını
Sabahtan akşama çalar boşboğaz


Defosunun ayırdına varmadan
Diyeceğin var mı diye sormadan
Başlayınca hep konuşur durmadan
Lafın deryasına dalar boşboğaz


Yutkunursun kurur dilin damağın
Harabeye döner aklın dimağın
Kopar dünya ile adeta bağın
Ömründen günleri çalar boşboğaz


Huşû ile seslendirir kibrini
Yıkıp viran eder baraj, köprünü
Yer yarılsa tükenmeyen sabrını
Tam da ortasından böler boşboğaz


Dinlemekten yorulursun anlamaz
Yüreğinden yarılırsın anlamaz
Bir yay gibi kurulursun anlamaz
Öfkeni gayretle sular boşboğaz


Kavrulup giderken kendi yağında
Eksilirsin en verimli çağında
Goncaya dönmeden bahçe, bağında
Dalından gülleri yolar boşboğaz


Aydın olsa varır farkına halin
Koşturmaz peşinde bomboş hayalin
Kendinden bıkarsın lal olur dilin
Sineni dört yerden deler boşboğaz




09.10.2019