sen şimdi o tuvalin karşısında
bir elinde palet,
diğerinde fırça


kesin yağmur da yağıyordur
ah çeken istanbulda..


renkleri kar şimdi dilediğin gibi
maviyi beyazla aç,
işine karışmak gibi olmasın amma
pencereyi de aç


aç çünkü yağmurun sesini işitmeden çizemezsin bulutu
duyamazsın dalında ötüşen
o muhacir kuşu


olsun hayaller taşabilir tuvalinden
mutluluğu fırçalayabilir içindeki hüzün
ya da renk yetmezliğinden kuşak bağlamaz bir türlü
sise bürünen göğün

üzülme,

biliyorsun rüyasına geç kalan uykuyuz biraz
hem üşüdüysen üşenme
pencereyi kapa az


buralar da yağmurlu ama hiç romantik değil öyle
harfleri palete koysam da
kağıttan tuval olmuyor


zaten mutluluk meşke bağımlı hasta bu aralar
sanırım güzden şifa kapmış olmalı


sonunda renk yatağına düşecek gibi harfler
e hadi hayırlısı..


şimdilik istanbulu dinliyorum
saçların sakarya oluyor elimde


yağmur diniyor usuldan
gel soluklan düşümde..