Değişik bir his düştü kalbime,
Hayatın içinde erirken ömrüm.
Bir buz misali zaman avuçlarımda,
Anlarım gidiyor,farketmiyorum.

Neyi takip ediyor,neyi izliyor,
Bir selin ortasında, sürüklenen ben.
Diyorum ki bu tuhaf halde ne böyle,
Yaşıyor gibiyim,ama hissetmiyorum.

Uyuşturmuş bizi bu asır,
Kâh film,kâh dizi, internet zati.
Bu çöplüğe düşen kurtulmuş mu,
Yoksa bataklığa batmış mı bilmem.

Nerede hani o düşünürler,
Nerede o ünlü şairler.
Ünlü olan ne varsa içi boşalmış,
Bedenler var ama ruhlar tutsakmış.

Kiminin para,kiminin tutkuları,
Nefis ele almış, bütün ipleri.
O oynatır,bizde oynarız,
Sanki kukla gibi, içi boş oyuncaklarız.

Günler, günleri kovalarken,
Kendimedir sitemim,önce kendime.
Nedir bu gidiş,bu sürümceme,
Nedir cevabı işte bir bilmece.

Gayesi bu değil hayatın,
Yemek, içmek ve gezmek.
Ruh mutlu olmuyor,bak sonuç işte,
Ağlayan bir ben kalıyor,son sahnede.

Bir tek tesellim sensin Rabbim,
Bu dünya çölü sessizliğinde.
En iyi sen anlarsın kalbimdekini,
Bazen sözlere dökmesem bile.