Sensiz nasıl hüzünler, kaplamıştı odamı
Sahipsiz mezar gibi, oraya gömülmüştüm
Yaşıyor sanma sakın, bu umarsız adamı
Seni kaybettiğim gün, inan ki ben ölmüştüm

Sarf ettiğin sözlerin, nasıl zehir gibiydi
Gönül hanem virane, yıkık şehir gibiydi
Sorma gözyaşlarımı, akan nehir gibiydi
Seni kaybettiğim gün, inan ki ben ölmüştüm

Sonbaharla başladı, kalbimin bağ bozumu
Ayrılığa döndürdü, dilimde her mevzumu
Cehenneme çevirdi, tüm yaşama arzumu
Seni kaybettiğim gün, inan ki ben ölmüştüm

Yıllar var ki çekilmez dertlere avaneyim
Bir sevdanın uğruna, dönüp duran pervaneyim
Tadı-tuzu kalmadı, hayatın divaneyim
Seni kaybettiğim gün, inan ki ben ölmüştüm

Dünyadan uzaktayım, ruhum başka âlemde
Görür isen bir yerde, artık verme selamda
Yüreğimden koparıp, silmişim bir kalemde
Seni kaybettiğim gün, inan ki ben ölmüştüm

06. 10. 2019