Gölge oldum yetmedi
Kucak açtım bulutlara
Sildim gök yüzünün gözlerini
Demlenirken aşk kokuları
Açtı üzerimde bin bir çiçek

Yudumladım her damlayı
Nefes oldum yaşama
Yetmedi buda yetmedi insanlık hırsına
Kibrit çaktılar bağrıma
Yanan yüreğime kadeh kaldırıp
Güneşin yaşlarına inat
Diktikçe diktiler beton yığınlarını

Uygarlık adına ağlıyor yeşiller
Alışamayacak kalbin bensiz yaşamaya
Aradıkça arayacak gözlerin gölgemi
Bir damla suya hasret kalacak yüreğin

Özledin düştü gözlerin maziye
Ah etme imkansızlığa döndürdüğün imkana
Kokla asfalt altında kalan yeşili
Cevap veremiyor ruhunun grisi

Ekolojik dengem bir labirentte
Özledim seninle döktüğüm yaşları
Sende ağla ben gibi
Kaçan güzel günlere
Ağlıyor kırlarımın yeşili
Sende ağla ben gibi
Özledim seninle döktüğüm yaşları

Gönül dili oldum yetmedi
Kucak açtım gönüllere
Yaktım ayrılıkları
Sevdanın karasını sürdüm gecelere
Gün beyazında güldü yüzüm
Umut oldum yarınlara
Ateşim yetmedi
Serptiğim sevda tohumlarıma inat
Yaktılar koruma kalkanımı

Ağlıyor en güzel renkler sinemde
Sende ağla ben gibi kızıla çalarken gözlerim
Siz ey filddişi kulelerin tınmayan gözleri
Yenik düştünüz sarardı bakışlarınız

Görmemek için yaşlarımı
Kara gözlüklerle baktınız bana
Ağlayın ben gibi
Özleyip yakmayan sıcaklığımı

Maviler ağlıyor eriyor buzdağlarım
Zamanın coşkusunda susuyor sularım
Kahkahalar atarken paranın şıngırtısı
Ağlıyor umutsuzluğa gözlerimin martıları
Ağlıyor kumlara belenmiş güvercinim

Ağlıyor suyumun mavisi
Sende ağla ben gibi
Düşsün yaşların sularıma
Maviler uyutmasın geceleri
Özledim damlalarımı
Özledim yağmurumu, karımı

Yalnızlığına hesap vermek için
Sil artık kulak kirini
Ağlıyor mevsimin dördü
İklimler yersiz yurtsuz düştü çöllere
Duy sende ben gibi
Hazanın hükmü yakın!

NURTEN TARIM