.

İşi çok iyiydi kendi mutluydu
Elinde hediye girdi kapıdan..
Evliliği onun için kutluydu..
Hergün güleryüzle çıktı kapıdan..

Çalışırdı tatil falan demeden
Gece mi gündüz mü hiç bilemeden
Çoğu zaman yemek bile yemeden
Gözünde uykuyla girdi kapıdan..

Son zamanlar işler iyi gitmiyor
Doluya koyuyor boşa yetmiyor
Alacağı vereceği etmiyor
Düşüne düşüne çıktı kapıdan..

İşleri bozuldu çaresiz kaldı
Morali sıfırdı hüzüne daldı
Alacak verecek derken bunaldı
Kafada bin soru girdi kapıdan..

Çoktandır huzursuz hayata dargın
Kendine kızıyor özüne kırgın
Vücutça değil de gönülden yorgun
Umarsız duyarsız çıktı kapıdan..

Tartışmalar uzadıkça uzuyor
İçi sıkılıyor birden kızıyor
Büyütüyor moralini bozuyor
Kafası karışık girdi kapıdan..

Sihir mi bozuldu değdi mi nazar
Her şey başa kakıç ödülü azar
Yıkılıp çökmüştü insandı hazar
Sokrana sokrana çıktı kapıdan..

Bunaldı düşündü ne oluyordu
Çözümler üretti beynini yordu
Bir çare düşündü belki olurdu
Elinde gül ile girdi kapıdan

Alttan almalar da para etmedi
Canım cicim aşkım demek yetmedi
Sarılıp öpmeler hoşa gitmedi
Elinde valizle çıktı kapıdan..


Sonradan olanı CAN DOSTUM duydu
Müdahale etti tavrını koydu
Büyüğünü saydı sözüne uydu
İçinde umutla girdi kapıdan..

Bedri Tokul dedi yazdım buraya
Hatırlı dostları girmiş araya
Dönüp gelmiş gönlündeki saraya
Elinde çiçekler girdi kapıdan..

Kızı çok sevindi.
.
Suat Zobu

Hazar: Elbette
Sokranmak: Söylenmek

.