Kendime sorup duruyorum
Herkes uyku içindeyken
Karanlığa kitlenen bakışlarımı anlamıyorum
Belki susmalardayım
Yüreğime tüm insanları almışım
Herkesi sığdırmışım içime
Bir sen sığmıyorsun
Bir seni sığdıramıyorum kalbime
Senin uzaklığın gece kadar
Bana öyle yabancısın ki
Seni senden istemeye korkuyorum.
Uzun şiirler döktüm yüreğimden
Bu gözlerim ellerim şahit.
Tükenmez denip de
Tükenen kalemlerim şahit
Umutlarım şahit
Neye kızıyorum biliyor musun?
Sana seslenişlerimi
Düşüncelerimi yazıya dökemeyişime
Diğer yarım rüzgar olmuş
Savuruyor beni dör bir yana
Hayalini okşarken
Kulağın çın çın çınlamakta
Bittim ufuktaki hayalinle
Nerde olduğumu kavrayamıyorum
Nasıl bir hastalıktır
Sardı tüm bedenimi
Aldırmadan insanlara
Kendi içimde büyüttüğüm yalnızlığı
Mantığımda çözmeye çalışıyorum
Bu şehirde mutlu değildim
Sen mutlu musun?