Umuda çıkan sokaklarda seni aradım
Sen umuda çıkmayan sokaklara saklandın
Ben seni bana bağlayan sahilde dolaştım durdum
Sen yıkılmış viranelerde sabahladın

Zaten saçlarına dolanmış asiliğin vardı
Bakışınla sözlerinin hepsi bana zarardı
Benim gibi sevseydin belki aşk seni sarardı
Sen çaresizliğin ıstırabında dolaştın

Aşka geçit vermeyen fikrinin karanlığına koştun
Çaresizliğe müebbet yemiş mahkûm gibi durdun
Beni ise infazı gerçekleşmiş bir idam mahkûmu ettin
Sehpasız darağacında neden kendini astın

Hoşça kal sevmiyorum deseydin ben giderdim
Seni böyle çaresiz viranelerde yaşatmaz giderdim
Yalnızlıkla dağına küsmüş bir aslan gibi yaşardım
Ne ben böyle mahkûm ne sen çaresiz yaşardın

Katılıyorum uçan katar katar turna kuşlarına
Zorla seven birisi değilim yazık etme gözyaşlarına
Var mahalleye sokağımıza yalnız bensiz yaşa
Belki bir gün beni elbet sende anlar pişmanlığınla kalırsın

Mehmet Aluç-Gülveren