ÇÖKTÜ ÇÖKTÜ

Toplumu dik tutan, kolanlar çöktü
Ahali enkazda, çare arıyor
Biçare mazlumlar, gözyaşı döktü
Yıkım memurları, hesap soruyor

Selam alıp vermek, angarya oldu
Manevi değerler, dalında soldu
Memleket bir sürü, züppeyle doldu
Devletlüler çıkmış, gerdan kırıyor

Her bir şeyin dini, imanı para
Milletin özünde, açılmış yara
Kolay işler bile, girmişler zora
Beyler yukarıda, defter dürüyor

Kendini kurtaran, kaptan sayılmış
Servete batanlar, düşüp bayılmış
İçleri leş tutmuş, koku yayılmış
Kapleri mühürlü, beyin çürüyor

Anaya babaya, hürmet kalmadı
Çürümeye tedbir, kimse almadı
Uydurulan din de, çare olmadı
Meczuplar toplumu, her gün geriyor

Zina yasak değil, yapan yapana
Devlet malı deniz, kapan kapana
Kilise Havraya, tapan tapana
Milletin namusu, alarm veriyor

Adalet!!! Hanımın, ağı ıslanmış
Hak hukuk Şeriat, ona yaslanmış
Büyük Şeytan yanlış, yerde taşlanmış
Ilımlı İslamın!!!, hükmü sürüyor

Ateşe vermişler, koca binayı
Neme lazım derler, ağır sanayi
Üç torba kömürle, kanan enayi
Gece yatağında, hayal kuruyor

Böyle iyi niyet, karşlık bulmaz
Bu kadar cahillik , insanda olmaz
Akıl fikir zikir, nasihat almaz
Hala bıraktığımız, yerde duruyor

Hacaloğlu
Eylül 2019