Kapkaranlık ve ıssız bir şehrin ortasında
Yürüyorum gölgemle yolları karış karış
Çoğalıyor gölgeler her adım atışımda
Şafağa dek sürecek bu gizemli arayış

Derin bir sükût sarmış, sokağı  boydan boya
Ay pusuya çekilmiş, gökte yıldızlar suskun
Bu esrarlı gecenin hüznünü duya duya
Dönüp, dönüp kendime aynı soruyu sordum

Adım adım çoğalan, gölgeler neyin nesi
Bu davetsiz yoldaşlar, dost mudur düşman mıdır
İçimi kemiriyor, rüzgârın deli sesi
Sabaha daha çok var, Allah’ım bana sabır

Gecenin karanlığı çöktükçe üzerime
Kafesim daralıyor, nefes nefeseyim ben
İnce, mavi bir sızı iniyor yüreğime
Bir tabibe muhtacım, yetiştirin acilen

Yolum  çıkmaza girdi, itildim bir  kapana
Evlerin bacaları hep üstüme geliyor
Elimi göğe açıp, sığındım Yaradan’a
Bir tek çıkış yolunu yalnızca O biliyor

Derken, bir ezan sesi uyandırdı uykudan
Bana bin umut verdi, ufkuma doğan şafak
Kan ter içinde çıktım, korku dolu rüyadan
Ruhumda  güller bitti, katmer katmer açarak

İbrahim Taşdemir