Ey Rüzgâr

Esme deli, deli.
Bilirim ben seni.
Şimdiye kadar,
Ne çınarlar,
Söküp, devirdin.
Benim kolum, kanadım,
Sana ne ki,
Bir gün;
Beni de söküp atarsın,
Bir çukura.
Sonra arkamdan, derler;
Ya deli, ya da Veli...

Ben istedimki,
İnsanlar, arkamdan
Zan yürütmeyip,
Okusunlar beni.
Onlar okudukça,
Ruhum bu topraklara,
Kök salsın.
Açılsın, mezarımın üstünde
Bin bir renkte çiçekler.
Aydınlanan dünyada
Mutmain olsun. ruhum.

Ölünce silinmesin adım;
Kazınsın, mezar taşına.
Gör Rana hanım Günaydın. hiç bir şey yazmamışsın. Benim yazmamı da engellemişsin. Peki teşekkür ederim. Çok sağ ol. Bu yaklaşım da benden size olsun. Artık sizi sayfamda görmek istemiyorum.
üşte isteyen olursa;
Okusun ardımdan,
Ruhuma bir "fatiha"...

Cahit KARAÇ