Gün gece efkarımı dumanıma sararım
Yükselen efkarıma ardısıra bakarım
Volkanlar patlamadan yüreğimi dağlarım
Buz dağına sığınsam belki geçer efkarım

Sevda ırmağının çağlayan bir damarıyım
Gürleyen şelalenin akan göz yaşlarıyım
Köze dönmüş ateşin harlanan dallarıyım
İçsem sabaha kadar belki geçer efkarım

Fecrin ağaran dağın yamacına geleyim
İçimdeki kederi toprağına vereyim
Güne gelen güneşi ellerimle seveyim
Yansam sıcaklığında belki geçer efkarım

Kale duvarlarını camdan örer gibiyim
Kaybolmuş yıllarıma zincir dolar gibiyim
Kör kuyuma taşları biraz gömer gibiyim
Taş bassam yüreğime belki coşmaz efkarım

Bedenim dağılıyor kora dönmüş miliyle
Aklımı yar eyledi sazlı sözlü türküyle
Doldurun kadehimi sevdamın elleriyle
Bir yudumda diklesem belki geçer efkarım

Yar, söylenen söz ile yüreğimi dağladın
Dünüme göz atınca hüngür hüngür ağladım
Mazide olanları ortak paydaya saydım
Düştüğüm yerden kalksam belki geçer efkarım
Resmiye Okutur