ağaç mı

daha Nazım Hikmet’i bilmeden

ufacık bir çocukken

bahçemizdeki ağaçların

dalındaki erik ve kaysıları koparır ,

dut silkeler,vişne toplar,

dut dalına salıncak kurmak için

tırmanırdım ...

ağaç mı

büyüğü küçüğü olmaz,

meyvesi düşerken altına

yeşerir gelecek yıl tohuma

keçiler yemezse tepesinden

boy verir nice yıllara

döner güzel ülkem yeşil bağlara

vatana hizmettir aşklarda...

ağaç mı

cennetin tüm yeşil renkleri

boy boy fidan fidan bezenir

kilim motifi gibi

yayılır ovalara vadilere

görmelisin dağ yamaçlarında

tüm muhteşemliğini

sergiler dört mevsimin renklerini

ayaklarına...

ağaç mı

hafife alma sakın

kökleriyle sarıldı mı birbirine

dirhem toprak kayıp gitmez sulara

gölgesi sığınaktır tüm canlılara

dalları yuvadır kuşlara

düşünmelisin garantili,

börtü böceği kucaklar yarına...

ağaç mı

köylü gölgesinde dinlenir,

hayvanlar sığınacak gölge arar,

sütler sağılırken

koyunlar gölgesine sığınır

memleket bağ bahçeye döner

bolluk canlıyı doyurur

toprak bereketiyle

insanları mutlu ve huzurlu eder...

ağaç mı

sakın kesme

farketmez bir veya binlercesi

aynıdır paylaştığı toprak paydası

hepsi yan yana arka arkaya

kökleri sarmış kardeşçe sımsıkı

toprakaltı ve üstü birbirine,

barış içinde yaşamak kardeşçe

bir yudum nefes gibi...

ağaç mı

sakın kesme

kayıp gitmesin toprağımız

yağan yağmur dönmesin sellere

yol olmasın derin vadilere

kapılmasın topraklar akarsulara

sürüklenmesin varlığımız denizlere

solmasın çiçekler,kurumasın ormanlar

çöl olmasın ülkem Türkiye...

ağaç mı

sakın kesme

çıplak olmasın dağların zirveleri

fırtına boranla

süslesin dere yataklarını

yemyeşil söğüt ve kavaklar

tarlasını süren çiftçi

gölgesinde dinlensin

cennet olsun gelecek nesillere

memleketim Türkiye ...

ağaç mı

sakın kaybolmasın gözündeki değeri

yaşamayınca çölde

bilemezsin

bir yudum nefesin kadrini,

doğa hayat verir bize bir damla su gibi

önem vermezsen

cahil insan bitirir tabiat düzenini ,

sen tepkini vermezsen

onlar keserler nefesini...