üşüyordum ve kollarını açmış bekliyordun öylece

sarmak için sararmasını beklemek mi gerekir mevsimin
akrep mi vardı sanki yelkovanın cebinde

susuzdum ve çağlıyordu aşk çeşmen

bir damla için çöle dönmek mi gerekir söyle
serabın hakkı yok mudur hiç, düş bahçesinde


şimdi şeytana uymadan girilmez yazan bir cennet kapısında
hayra yoracak şer arıyorum kendime


bulursam ne ala
bulamazsam düş" peşime

yaz’dım ve sen kış gibi okudun bir zaman

anlamak için sözlüğe bakmak mı gerekirdi sence
onca devrilen cümle altında
sağ kalır mı hiç özne


ve aşk diyorum peşinden
kirpiklerin çevirmişse rengini


parmakların arasında kum gibi akan zamana karşın
vizesi dolmuşsa yalnızlığın
buğusu çözülmüş
tuza dönmüşse gam yası


ateşi kırka çıkan bir aşkı battaniyeyle sarıp
kalp ağrısına göğsünü değil de
aspirin öneriyorsan

hiç kusura bakma..

atı alan üsküdarı geçmişken çoktan
biz hala tekerleği icat edeceğiz
peşinden atı
ardından üsküdarı
alacak da bi yağmur
bekle dur

beklemek demişken,

vaatler itaate tabii
itaat sadakate
sadakat
pamuk ipliğine

şiirin sonuna gelirken

son sözüm takvime olsun
son bahar olsa da mevsimin adı
aşk baki

çok da güz’enme kendine..