Canım sevgilim yoksun yanımda ve ben alışamadım senin yokluğuna....
Şimdi bomboş bakan insanların arasında seni yaşıyorum ..
Kabullenemedim bir türlü gidişini o yüzden beni bu soğuk duvar ve soğuk insanların arasına getırdiler.
Akıl hastanesiymiş burası...
Sana benziyen birini gördüğümde kilitleniyor saatlerce ağlıyormuşum o yüzdende burdaymışım.
O ölmedi uzaklara gitti ama dönecek diyorum herkese ,onlar zorla öldüğünü kabul etmemi istiyolar...
Topragın altındaymışsın saçların gözlerin çürümüş diyorlar bedenin yok olmuşmuş....
Öyle dediklerinde bir fena oluyorum krize giriyorum hayır ölmedi o uzakta dönemiyo işte gelince o güzel kokusuyla ruhum bahar çiçekleri açacak diyorum..
Ellerinin sıcaklığı yüreğimi alev alev yakacak diyorum gülüşüyle tekrar bahar cıvıltısıyla şarkılar söyliyecek yuregım diyorum kımse ınanmıyo...
Biliyorum ölmedin ölemezsinde sen...
Uyuyorsun sadece yanına gelmek istiyorum bırakmıyolar benı illa öldüğünü kabullenmem gerekiyormuş ..
O zaman iyileşecekmişim..
Ama sen ölmedinki her gün büyüyorsun içimde..
Ne ilaçlar uyutuyo yureğimi nede başka bir şey ben rüyalarımda senınleyim ya ..
Kokunu duyuyorum ya bu bana yeter...
Onlar bilmiyolar işte sevenlerin ölmediğini ruhlarının birbirini özlediğinde uçarak buluştuğunu ve onlar görmüyolar senin öldüğünü söylememi isterlerken bile elimi sıcacık tutuşunu hissettiğimi nefesinin ruhunun hep yanımda oldugunu....
Üzgünüm gelmek ısterdim uyuduğun yere ama şimdilik salmıyolar beni burdan ve saldıklarında geleceğim toprak kokulum sana
ve yanında bır yerdede ben uyuyacagım mahşerde uyandırıldığımızda tamamıyla kavusmak uzere...
Seni seviyorum toprak kokulum bekle beni..

Nevin Aktekin Gülfırat