Ben miyim sadece bir türlü büyüyemediğini düşünen?
Kıyıda köşede çocuk filmleri izleyen?
Yıllar, yıllar sonra tekrar leblebi tozu bulduğu için el çırpan,
Ben miyim acaba sadece?
Gözlüğünün üstünden bakanlar eleştirdikçe,
Şüpheye düşmüyor değilim.
Boşa geçmiş hayat diyorlar buna.
Bense, seviniyorum gaspettirmedim diye hayatımı.
Hoşça vakit geçirmeyi ,yeğliyorum lükse.
Sıkıntılarımı aşağıya çekiyor terazide özgürlük.
Üste çıkıyorum.
Kimseler görmese bile;
Ben bulutların üzerinde duruyorum.
Realist ol, diyorlar.
Yahu bir tek ben mi bu cümleye sinir oluyorum?
Başardığım ne varsa, hayalperestliğimin üzerinde yükseliyor.
Ona da; ne var ki, diyorlar.
Onlar başka dürbünden bakıyorlar.
Çalışmanın en büyük kölelik olduğunu düşünüyorum.
Aşkla yürümekten yanayım her zaman.
Aşkla okumak,
Aşkla yazmak,
Aşkla hayal kurmak...
Ben bundan mutlu oluyorum.
Birileri bana; hiç büyümüyorsun, diyorlar.
Olsun.
Çocuklar değil mi her daim oyunlarda kahkahalar atanlar?