Celallenme güzel, uslu biriyim
Seni yaradanın, bende kuluyum
Sorma beni ele, bak bir halime
Güle feryat eden, bülbül değilim

Deli esen rüzğar, sanki tipisin
Esersin gönlüme, poyraz yelisin
Bekle erciyesin, karı erisin
Yolunu gözleyen, yolcu değilim

Güzeller nazlıdır, üzmeye gelmez
Unut gitsin gönül, kıymetin bilmez
Kırdın ya gönlümü, gör yüzüm gülmez
Bakınca korkulan, hoyrat değilim

Vurdun sen neşteri, alkanım aktı
Umut deryasında, gemiler battı
Mahzun kaldı gönlüm, kendine çattı
Haddini bilmeyen, nadan değilim

Hoş olur güzeller, bakmamak niye
Korkma güzel bilki, düşmezsin dile
Erciyes dağından, baksan engine
Kul olup kapında, yatan değilim

Hal bilecek güzel, arasam nerde
Unut gitsin güzel, unuttum bende
Engince bir gönül, yoğumuş sende
Kara sevda olmuş, yanmış değilim

İncitmem bir kulu, dilde fakirim
Ne ekersem bir gün, onu biçerim
Huri olsan bile, senden geçerim
Gezmedim çöllerde, mecnun değilim

Kul Seyyah’ı üzdün, boşu boşuna
Dilerim değersin, doksan yaşına
Umarım bir bela, gelmez başına
Kem sözlü, pot dilli biri değilim..

Tahsin Şahin (kul seyyah)