Nedensiz, zorunsuz
Tutsağı mısın yaşamın?
Ya hüzün biriktiren akşamın
Sayısız pişmanlıkların!

Kaç soru peşinden
Çıkış alırsın
Benliğine uzanan
Arapsaçına tutsak!
Soru belirir başucunda
Susmak yasak!

Neyim-Kimim?!
Kaç soru geçti aklından
Benliğinden, kafandan
Sordun mu hiç;
Çok gerekli miyim evrene?
Yoksa, yitik yanıtlara gebe,
Olmazlığında (mı?) saklı gene
Olmazsam karmaşasında
Dünya dönmez; (mi?) ne!?

Sarmadan Özbenliğini,
Korkular(ın)a mayın döşe!
Arkasına bakmadan umarsız
Önüne katarak umutları,
Arkasında özlemlerin heybesi
Dönüp dönecek
Döpdönecek dünya yine!

Kara tablonu yırtacaksın
Şairimsin sen, hep öyle kal!
Bırak sözcüklerin kanadında
Şiir uçuralım biz
Konalım gerçeğe!
Dönen dönsün, yine!

Sözüm vardı, geldim,
Sıra sende;
Bir mezarlık yer aç Anne!
Dönen dönsün,
Döpdönsün!
Ne gam, ne solfej,
Merhaba Anne!

Müjdat Eraslan.