sen ölünce
sustu bütün alem de
sustu bulbul ıle yanan
can paremde sana dokulen agitlar

gözlerimde canlandı
senle geçirdiğm yılllar
yanlızlığa gömüldüm birbaşıma
aydınlık değil artık sana gıden yollar

içimde bir şeyler eksildi
kalakaldım ortada
Yapayalnız bir başıma

bak unutulmuyor şimdi
senle yaşadığım hatıralar
elimde resmin kaldı
avutmuyor gönlümü
ne dilek nede temenni maruzatlar

acım o kadar buyukki içim daralıyor
sensiz aldığım nefes bile haram
sensiz bomboş dunya
manasiz geliyor artik anlamlar

şu gözlerimden akan yaşlar gibi
dinmiyen icimdeki sızı
ehlikeyf değil
yalancı hayatlarda süren yaşantılar

gönlümdeki aşk bahçesinde
umut yeşeremiyor artık
tükendim tükendim hani günah olmasa
intiharlara sürüklüyor beni yine
Yalniz kaldığım dakikalar

ellerim toprağında bilmemki ne arıyor
seni bulsa . çıkarsa
gönlüm haralarda çırpındıkça
ah nasilda acımasız sagir insanlar

keyfsiz hayatım vasat olmuş
ömrüm se kısa döngü
bır vurgun yemis ki gonlum
acılardan istesede kurtulamıyor

kaybetttiğim o en güzel yıllları
ödedigim bedelllerle
Zaman geriye sarsada
Neden alamiyorum

vuslatın yolu çıkmış mahşere
benide al götür azrail
koy hadi köy
Onun gölgesinin dibine

kokun hala duruyor elbisende
sen neredesin soyle neredesin
yoksun artık yoksun evrende

Seni aradıkça
güneşin yörüngesinde
sen kokuyorsun içimdeki
Cennetin gul bahçesinde


şiir ceylan ceyhan yılmaz