Çok yüksekte gezinme, biraz yakın dur yere
Orada rüzgâr serttir, yaprağını dökersin
Tedbirini almadan çıktığında sefere
Kâra gideyim derken, hep zararlı çıkarsın


İradene sahip ol, yar olma yabancıya
Ne yolcuya güven duy ne de inan hancıya
Anlaşılmaz sebeple dost olunca yancıya
Bilinmez diyarların mecrasında akarsın


İnsan hak ve hukukun tarafında kalmalı
Neye müstahak ise layığını bulmalı
Haddini bilmek gibi meziyeti olmalı
Aksi bedel ödetir, cezasını çekersin


Unutma geçmişini, baban, deden, atanı
Ecnebinin zulmünden, zehirleri yutanı
Özgürlüğün uğruna kara yerde yatanı
Dünden ders alamazsan yarınını yakarsın


El atına binme hiç, yürü gerektiğinde
Gururunu yitirme, naçarlık çektiğinde
Dost bildiğin tarlana kötülük ektiğinde
Hayat çekilmez olur, kendinden de bıkarsın


Ayı ile dostluktan asla ders almıyorsan
Aynı çuvala girip hiç iflah olmuyorsan
Doğruya dönmek için başka yol bilmiyorsan
Gelecek günler için umutsuzluk ekersin


Yanlış ömürden kayıp, mizanda yekün tutmaz
Ona duçar olanın ömrünce derdi bitmez
Hatada ısrar etmek, şahsına değer katmaz
Muhtemel ki sonunda insanlıktan çıkarsın