Med-Cezirle gözümde canlanınca ayrılık
Hepsi senden kaynaklı korkuları sakladım…
Umutlar tükenince dışa vurdu karanlık
Gönülde hiç yanmayan ışıkları sakladım…

Titredim bedenimi ayrılık her sarışta
Azar yemiş gibiydim yanına her varışta
Dizlerim yorgun düştü bu bitimsiz yarışta
Hücrelerimi yoran ağıtları sakladım…

Sensiz geçen geceler, uykuları bölerken
Gözlerim karanlıkta, hayallere dalarken
Kan basıncım fırlayıp, tansiyonum çıkarken
Kalbimde hiç dinmeyen atışları sakladım…

Dizlerinin dibine, oturduğum zamanlar
Gözlerinin renginde kaybolduğum zamanlar
Kulağıma inceden aşk sunduğun zamanlar
Taze bahar her sözü, çıkışları sakladım…

Aşkla tanıştığımız o çocuksu gün var ya
Nasıl da gözlerimde küçüldü koca dünya
Benliğimde gizlenen o hinoğlu hin var ya
Kalp hücreme hapsedip bakışları sakladım…

Bedenimde zerreler titriyorken adından
Bir hatıra çıkmadı, her gün kovsam aklımdan
Kim ne yapacak söyle, laf ettirme ardımdan
Vurduğun her hançere yarınları sakladım…

Attığında anladım, papatyadan tacını
Gönlün mutlu mu oldu, artırdıkça acımı
Aşkı kesip verdiğin, avcumdaki saçını
Koynumdaki keseye yanıkları sakladım…

Ezberimde tüm sözler, zerrelerim anarken
Ceylandan kara gözler, manidarca bakarken
Vücuttaki her aza, cayır cayır yanarken
Kıvılcımlar çaktıran bakışları sakladım…

Nasıl yazılmış bilmem silemedim adını
Dilim çaresiz kaldı, tariflerde tadını
Sana doğru uçarak, attığım her adımı
Yürüdüğüm yolların çakılını sakladım…

Anılara sığındım, yaş dökerken her gece
Kalemim isyanlarda, yazılırken her hece
Nasıl şaşırmayayım, aşk denilen bu güce
Gönlümdeki rüzgârın ıslığını sakladım…

Gönülde bitmek bilmez, ince hesap kabardı
Benden başka kim olsa, Mecnun olup yanardı
Aşk deryasında gönül, bir damlayla kanardı
Her gün içten patlayan, volkanları sakladım…

Düşünmemek kolay mı, önceyi ve sonrayı
Kıyamet bende koptu, batırınca dünyayı
Her gün tabir ettirdim, korku dolu rüyayı
Korkumu sarmalayan geceleri sakladım…

20.06.2008
Necati ŞİMŞEK
Ankara