Pamuk yumuşaklığı var yüzünde
Bir melek dinginliğiyle…
Gülümserken dinlendiriyor insanı,
Sevgisinin enginliğiyle…



Ağzı bir taraftan alev saçarken
Sanki ateş ediyor gözleri
Merkezde olduğunu göremediklerine.
Sonra kırıp geçiyor seçilmiş sözleri…



Bilye gibi oynaşan gözleri,
Bazen tedirgin ederken insanı,
Kalbinin vuruşu guguklu saat misali.
Belki de yeni bulmuş nisanı!…



Kadife gibi, pürüzsüz bir ses, ama
Vurgular arasında bir kaygı var sanki,
‘Yaşattıklarımı yaşar mıyım’ tınısıyla,
Hissediyorsun, içi titriyor inan ki….



Mazinin kirli, pas tutmuş menteşeleri
En dipteki köşelerinde zihninin.
Er geç ses veriyor gıcırdayarak,
Bilmeden etkisini bıraktığı izin.




Sevilmeyi hak ettiğinden kuşkulu
Her sarılışı sanki kendini sorguluyor,
Günahları onu aşağıya çektikçe,
Nefesinden vicdanını soluyor…





10.06.2017 Serap IRKÖRÜCÜ